Ιστορίες ανθρώπων

Ο Θόδωρας... Αν μου πεις πώς τον θυμάμαι, θα σου πω πάνω από μια... ψησταριά. Ξεκινούσε από νωρίς το απόγευμα να ψήνει, σουβλάκια, λουκάνικα, παϊδάκια, τον εύρισκε το βράδυ, σαν έφευγαν και οι τελευταίες παρέες. Μια ζωή πάνω από τη θράκα, στην τσίκνα και στα λίπη, και δίπλα ένα ποτηράκι με τσίπουρο, «βιταμίνες για το μάστορα», έλεγε και γελούσε, κάπως πρέπει να ξεχνιέται ο άνθρωπος στη δουλειά. Ζωές ανθρώπων που μοιάζουν θλιβερές και μονότονες, ζωές που έρχονται και φεύγουν απλά, αθόρυβα, απαρατήρητα, αλλά η πραγματική ζωή αυτή είναι, οι μύθοι και τα όνειρα κατοικούν αλλού.

credits: ΑΛΕΞΗΣ ΚΑΛΕΣΗΣ

Teodoro, se mi chiedi come lo ricordo, ti risponderò: di fronte a una bistecchiera. Cominciava dal primo pomeriggio a cuocere carne sulla brace: spiedini, salsicce. Quando andavano via gli ultimi clienti si era fatto scuro. Una vita passata accanto alla brace con l’odore di carne bruciata e di grasso e vicino un bicchierino di grappa. “Vitamine per il maestro” diceva e rideva. L’uomo al lavoro deve pur dimenticare...Vite umane che sembrano grame e monotone, vite che vengono e vanno in modo semplice, in silenzio, inosservate, ma la vita vera è questa, i miti e i sogni risiedono altrove.